
Süleyman Öztürk werpt een blik op Champions League-finalist Internazionale.
Het voetbal van Internazionale wordt in Nederland vaak afgedaan als pragmatisch. Mensen die oppervlakkig kijken durven het zelfs saai te noemen. Wie de moeite neemt dieper in de details te duiken, gaat de verborgen schoonheid zien van Simone Inzaghi’s ploeg. De collectieve intelligentie van het team en het vakmanschap waarmee elke speler zijn rol invult. Dat maakt Inter tot een fascinerend geheel. Je zou het bijna tactische poëzie gaan noemen.
De strikte organisatie van Inter is op twee manieren te interpreteren. Sommigen zien het als een gebrek aan creativiteit, maar een ploeg die in twee van de afgelopen drie seizoenen de finale van de Champions League bereikt, kun je moeilijk gebrekkig noemen. Organiseren vraagt ook om een bepaalde creativiteit, naast offers, discipline en samenspel.